Enkele verschijnselen bij de menopauze:

• Opvliegers
• Nachtzweten
• Incontinentie
• Hoofdpijn
• Hoge bloeddruk
• Slaapproblemen
• Gewrichtsklachten/botontkalking
• Stemmingswisselingen/depressie
• Vaginale droogte/atrofie…

Veel vrouwen kampen dan ook met onzekerheid en angst over wat en hoe rond de gevolgen van de menopauze.

Meermaals zullen er vragen de kop op steken zoals:

• Wat staat me eigenlijk allemaal te wachten?
• Ga ik niet te zwaar worden?
• Ga ik niet teveel vapeurs krijgen?
• Moet ik hormoontherapie starten of niet? 
• Ga ik nog wel aantrekkelijk zijn?
• Ben ik dan nog wel vrouw?
• Hoe lang gaat dit proces duren?
• Ga ik niet teveel stemmingswisselingen krijgen?
• Ik heb geen zin meer om te vrijen, wat nu? 

Het functioneel hypogonadisme of in de volksmond penopauze of andropauze.

Wat is nu juist functioneel hypogonadisme ?

Je zal er niet veel over terug vinden in het dagdagelijks leven. Het lijkt nog een taboeonderwerp.

Onterecht, daar dit thema ook voor elke man en koppel mede bepalend is voor een goed functioneren van een vervullend intimiteitsleven.

Herman Tournaye ( Diensthoofd centrum voor reproductieve geneeskunde UZ te Brussel) spreekt over “Functioneel hypogonadisme” ipv van ‘andropauze’ of ‘penopauze’, omdat er simpel weg geen ‘pauze’ wordt ingelast gedurende de geleidelijke afbouw (vanaf 35 à 40j) van het testosterongehalte en de vruchtbaarheid bij de man.

Wat weinig mensen realiseren is dat de “penopauze” soortgelijke klachten met zich mee kan brengen als bij de menopauze.

Het functioneel hypogonadisme is het proces waarbij de mannelijke testesteron productie daalt, meestal ook samen met het libido.
Het proces van afbouw gaat wel veel geleidelijker en voltrekt zich subtieler dan bij vrouwen. (1-1,5%/jaar) en dit vanaf +/-35 a 40 jaar.
Daarentegen ligt vanaf +/-51 jaar de productie van de eicellen bij de vrouw stil. 
Dit is dan ook een fundamenteel verschil tussen beide geslachten.

Vrouwen worden volledig onvruchtbaar, mannen daarentegen kunnen nog lang vruchtbaar zijn en kinderen verwekken tot op hoge leeftijd.

Enkele verschijnselen bij functioneel hypogonadisme:

• Gebrek aan vitaliteit/moeheid
• Depressie
• Prikkelbaarheid
• Botontkalking
• Afname spierkracht
• Overgewicht/toename buikvet
• Osteoporose
• Zweten/opvliegers
• Verminderd libido
• Erecties worden minder sterk
• Meer kans op osteoporose
• Verhoging cholesterol

Mannen kampen ook met meerdere vragen en onzekerheden:

• Ga ik hem nog wel recht krijgen?
• Blijf ik nog fit genoeg?
• Wat met mijn vollere buik en slapper wordende lichaam?
• Wat met mijn energie?
• Hoe verder met mijn verrminderd libido?
• Wie ben ik nog als man?

Het natuurlijk verouderingsproces aanvaarden is het meest aangewezen, maar niet de meest eenvoudigste oefening te realiseren in een maatschappij waarin vooral de nadruk wordt gelegd om er jong, mooi en krachtig uit te zien en energiek te voelen …

Waar is de zin in seks gebleven?

Ik krijg – gezien de toenemende vergrijzing van de bevolking – dan ook meer en meer koppels die zich in deze fase bevinden en met vragen komen hoe hun (soms) bijna niet meer bestaand intimiteitsleven terug nieuw leven in te blazen.
Het ontbreekt bij de vrouw veelvuldig aan de zin in
vrijen of het libido is zelfs helemaal verdwenen.
Zij kan ook glijmiddelen aanschaffen om nog tot gemeenschap te komen.
De man heeft meermaals nood aan het nemen van medicijnen zoals viagra om nog een volwaardige erectie te kunnen krijgen.

Veelal geven beiden ook aan er moeilijk of niet over te kunnen communiceren.
Wat als gevolg heeft dat er vervreemding, onbegrip, onmacht, verdriet of boosheid kan ontstaan naar elkaar toe.

Vooral mannen geven aan ‘seksueel op hun honger te zitten’ wat voor de nodige frustraties en verwijdering zorgt naar elkaar toe.
Vrouwen missen dan weer de emotionele verbondenheid en het begrip voor hun veranderende lichaam en intimiteits behoeften.

Ze voelen zich beiden veelal tekort schieten en/of door hun partner tekort gedaan. 
Schuldgevoelens kunnen de kop op steken en dit schept ook de nodige emotionele afstand.

Het is belangrijk om te beseffen dat beiden een ‘rouwproces’ doorgaan waarin ieder vanuit zijn/haar beleving afscheid moet nemen van een vruchtbare en/of meer energieke fase die nooit meer zal terugkomen.

Wat nu ?

1) Informeer je !

Het betekent voor de vrouw niet enkel een afscheid nemen van haar vruchtbare fase als vrouw, ook de man heeft zich te verhouden mbt zijn zelfbeeld als man die in zijn jongere jaren meer potent en viriel in het leven stond.
Het is dan ook een lichamelijk en emotioneel ingrijpend proces met vele gevolgen voor beide partijen zij het dat het op zich op een totaal ander tempo voltrekt.

Ik merk dat zowel de man als de vrouw dikwijls weinig geïnformeerd zijn over de vele veranderingen die de menopauze en/of het functioneel hypogonadisme (weliswaar in een langzamer proces) met zich mee kan brengen.

‘Onbekend’ wordt dan nog meer een stuk ‘onbemind’. 

Daarentegen kan de juiste info al een zeker kader bieden waarbinnen meer begrip van wat er zich allemaal afspeelt en daardoor meer acceptatie naar elkaar toe kan ontstaan.
Literatuur rond dit onderwerp lezen heeft een positieve invloed.

2) Laat je ondersteunen

Professionele hulp inschakelen van een andragoloog, gynaecoloog, een psycholoog, therapeut, coach of relatietherapeut kan ook een extra ondersteuning bieden.
Het volgen van lezingen, workshops, deelname aan vrouwen en/of mannen groepen of je
bezorgdheden delen met vertrouwenspersonen (vrienden ea…) rond dit thema’s kan ook helpend zijn.

3) Geef aandacht aan dit thema en communiceer hierover met elkaar!

Een van de belangrijkste thema’s die een positieve invloed hebben tijdens deze fase is het open blijven communiceren met elkaar.
Toch kan dit wel de nodige vragen oproepen hoe hierover in gesprek te gaan.
Zeker als in de voorgeschiedenis de communicatie niet echt een ‘hoogvlieger’ was in de relatie.
Het is voor beiden niet altijd een eenvoudig onderwerp en het vraagt dan ook heel wat moed en kwetsbaarheid naar elkaar toe om dit op een serene en respectvolle manier te bespreken.
Belangrijk is om te uiten waar je mee zit ten opzichte van elkaar.
Te durven vragen wat je nodig hebt aan je partner en te delen waar je je onzeker of bang voor voelt.
Durf ook te vragen waar je naar verlangt.

3) Er zijn veel verbindende elementen als koppel tijdens dit proces.

Kijk naar wat jullie verbindt (de lichamelijke klachten, de onzekerheid, de liefde naar elkaar …) en focus minder op het verschil.
Tenslotte is het een onomkeerbaar proces waar zowel vrouwen en mannen door gaan.
Je kan het zien als een soort ‘rouwproces’ waarin zowel man als vrouw zich opnieuw hebben te verhouden tot hun anders functionerend lichaam en zich daar beiden onzeker en zoekende in voelen.
Verleg je focus meer op het delen van tederheid en geborgenheid en geef zoek samen naar een andere manier om aandacht te geven aan elkaar.
Besef dat iedereen dit proces op een andere manier verwerkt en geef elkaar de ruimte om het op een verschillende manier te verwerken.
Heb respect voor de kwetsbaarheid van je partner hierin.
Blijf ‘emotioneel geconnecteerd’ met elkaar.

De grote uitdaging is om de veerkracht te blijven ontwikkelen en om als individu of als koppel ons steeds opnieuw te verhouden tot alle veranderingen en levensfases waarin we als mens ons hele leven lang mee geconfronteerd worden.
Het bewustzijn ontwikkelen dat we elkaar daar in kunnen steunen en elke fase ook voordelen biedt die ons kan verbinden.

Hartelijke groet,

Britta

Wil jij me helpen?

Intimiteit is iets heel belangrijks in ons leven en in onze relaties.
Alleen zijn er vele uitdagingen om de passie en de zin erin te houden.

Om meer inzicht te krijgen en te ontdekken hoe mensen hier tegenover staan, heb ik een aantal vragen opgemaakt.

Enkele vragen die je op een minuut kan beantwoorden.

Ik zou het dan ook fijn vinden als je onderstaande vragen zou willen beantwoorden!

Klik hiervoor op deze link.

Alvast hartelijk dank!